लोकप्रिय खबर

उखु किसानलाई ४५ दिन भित्रै अनलाईन पेमेन्ट गर्ने सरकारको तयारी: मन्त्री यादव

ख्रीष्टियन समुदायका प्रमुख तीन संस्था एनसिएफ, एनसिएस र एफएनसीएनबीच सात बुदेँ सहमति (सहमति पत्रसहित)

कानुन संशोधन नगरी स्थानीय निर्वाचन हुन सक्दैन : गुरुङ

हवाई उडानको टुङ्गो नलाग्दा सन्दीपले सिपिएल खेल्नेबारे अन्योल

माई नगरमा दोश्रो कोरोना संक्रमित भेटिए

अर्जुनधारा नगरपालिकाद्वारा कृषकलाई च्यापकटर (कुट्टी काट्ने) यन्त्र वितरण

राष्ट्रिय सभाको भागबन्डा : कांग्रेसले ६ पाउँदा माओवादी र समाजवादीलाई ५/५ सिट

सदस्य ज्यूहरुको निराशालाई आशामा बदल्ने प्रयासमा दत्तचित्त भएर लागिपरेका छौ

बसन्त आचार्य रौतहट जिल्लाको साविकको सन्तपुर गाबिस वडा न-६ बनबहुअरीमा २०३१ बैशाख १५ गते आइतबार जन्मिएका आचार्य, लामो समयदेखि चन्द्रपुर-६ मा बसेर समाजसेवा, सहकारी र शैक्षिक क्षेत्रमा सक्रिय छन । हाल चन्द्रोदय बचत तथा ऋण सहकारी संस्थाको अध्यक्ष, चन्द्रपुर एकेडेमीको अध्यक्ष,रौतहट बचत तथा ऋण सहकारी संघ लिमिटेडको सचिव, रेडक्रस चन्द्रपुरको कार्यसमिति सदस्य र आकस्मिक रक्तसञ्चार समूहको संयोजकको रूपमा काम गरिरहेका उनि चन्द्रपुर क्षेत्रका उदाउदा समाजसेवी हुन् । अस्पतालमा दिन होस चाहे मध्यरातमा पनि ब्लडको लागि कल आएमा अल्छी नमानी सो ब्लड उपलब्ध गराउदै आएका उनि सहयोगी भावनाका छन् । उनको नेतृत्वमा बिभिन्न जिल्लाहरुमा स्थानीय रेडक्रससँग समन्वय गरेर ब्लड डोनिशनका काम गरिरहेका छन् । उनले सांस्कृतिक संघ रौतहटको जिल्ला अध्यक्ष भएर एक कार्याकाल चलाईसकेका छन । सामाजिक सेवा साथसाथै उनि कार्यक्रम प्रस्तोतामा पनि रुचि राख्छन् । उनै बसन्त आचार्यसंग हाम्रा सहकर्मी आर के कुमालले गरेको अन्तरंग कुराकानी ।

१) चन्द्रोदय बचत तथा ऋण सहकारी सस्थाको पृष्ठभुमि बताइदिनुस ?

आज भन्दा १७ वर्ष अघि साविकको तिन वटा गाविसहरु चन्द्रनिगाहपुर सन्तपुर र डुमरिया भित्र समान उद्देश्य भएका समस्याहरुको आर्थिक तथा सामाजिक क्रियाकलापलाई उच्च उन्नति तर्फ लैजान यसको उदय भएको हो । कोही कसै प्रति पर निर्भर नभइ छरिएर रहेका पूँजीलाई बचतको माध्यमबाट एकीकृत गरी वित्तिय आवश्यकता पुरा गर्नको साथै सामाजिक क्रियाकलाप द्वारा समाज उत्थानमा सह‌योग पुरयाउने उद्देश्यले २०६५/११/१५ विधीवत रुपमा चन्द्रोदय बचत तथा ऋण सहकारी सस्था लिमिटेडको जन्ममा भएको हो ।

२) चन्द्रोदय साकोसको विद्यमान शेयर पुजि कति छ ?

३५ जना शेयर सदस्यबाट सुरु गरिएको यसको कुल लागत रु. १७५०००।- एकलाख पचहतर हजारको सेयर पुँजीबाट सुरुवात गरेकोमा हालसम्म आउँदा यसको सेयर पुँजी २ करोड २ लाखमा हिडेको छ ।

३) चन्द्रोदय बचत तथा ऋण सहकारी सस्थाको अवस्था के छ ?

एकत आफ्नो चिजलाई नराम्रो भन्न मिल्दैन तर पनि यसको अवस्था संतोषजनक विशेषत अहिलेको परिवेशमा सहकारीहरुमा समस्या भनेको ऋण असुलीमा सदस्यहरुले सहकारीलाई पहिलो प्राथमिकतामा नराख्दा प्राय समस्या देखिएका छन ! तर हाम्रोमा पनि सामान्य समस्या त हुन्छ नै तर भयावह समस्या छैन र सानातिना समस्याहरुलाई हल गर्दै जाने प्रयासमा छौ ।

४) पदाधिकारि र कर्मचारीहरूले अहिले के गरिरहनु भएको छ ?

संचालक समितिका साथीहरूले आ९आफ्नो जिम्मेवारी लाई कुशलतापुर्वक भुमिका निभाइ रहनु  भएको छ । आफ्नो व्यावसायिक जीवन तथा सामाजिक जीवनको अति ब्यस्ताका बाबजुद पनि संस्थाको लागि परेको बेला आवश्यकता अनुसार जिम्मेवारी बहन गरिरहनु भएको छ भने कर्मचारी साथीहरूले पनि सदस्यहरुलाई छिटो छरितो प्रविधियुक्त तरिकाले सेवा दिनै रहनु भएको छ । वहाँहरुमा लामो समय देखिको सहकारी अनुभव दक्षता प्रयाप्त मात्रमा भएको हुँदा सवै कर्मचारी आफैमा दक्ष र सक्षम हुनुहुन्छ ।

५) दैनिक मासीक बचत कति छ। त्यो बचत तथा ऋण कसरी परिचालन भएको छ ?

हाम्रा ३५ सय सदस्यहरु र ७ सय बाल सदस्यहरु हुनुहुन्छ भने ३५ सय सदस्यहरुमा अहिले हामी १५ सय सदस्यहरुसँग मासिक बचत गर्न सकेका छौँ भने ७ सय बाल सदस्यको हकमा बाल बचत खुत्रुके योजना अन्तर्गत सबैलाई खुत्रुके दिएका छौँ र वहाँहरुको घरमा ३९३ महिनामा हाम्रा कर्मचारीहरु पुगि बचत संकलन गर्नुहुन्छ र ५०५ बाल सदस्यहरुको अभिभावकहरुले संस्थाको कार्यलयमै खुत्रुके ल्याएर रकम जम्मा गर्नुहुन्छ र सबै बाल सदस्यको जन्मदिनमा संस्थाको तर्फबाट निशुल्क केक दिने समेत गरेका छौ ।

६) काम गर्न कति सहज छ ?

समस्या त हरेक क्षेत्रमा छदैछ तरपनी समस्यालाई संघर्षको रुपमा लिदै काम गरिरहेका छौ ।

७) यहाँका मुख्य चुनौतीहरू के के हुन ?

चुनौतीहरु त धेरै छन । अहिले चारैतिरबाट चुनौतीका घेराहरुले बेरिएको अवस्था छ । राज्यबाट आएको अध्यादेशले पनि बर्षौ देखी सहकारीमा समर्पित भएका सहकारी प्रेमीहरुमा केही मात्रमा निराशपन ल्याएको छ भने उक्त कानुन मार्फत मुख्य उदेश्य बचतकर्ताको रकम सुरक्षीत रहोस् र सजिलै प्राप्त गर्न सकुन भन्ने नै हो जस्तो लाग्छ तर बचतकर्तामा लगानी गरेको रकम फिर्ता नगर्दा त्यसको सजाय संचालक वा कर्मचारीले भोग्नुपर्ने तथा केहि तत्वले सहकारीप्रतीको नकारात्मक भ्रम फैलाउदाका ती चुनौतीहरुको सामना गर्दै अहिले सदस्यहरु सँग सल्लाह समन्वय गरि सहकारीलाई थिर अवस्थामा राख्ने प्रयासमा छौ ।

८) चन्द्रोदय बचत तथा ऋण सहकारी सस्था लिमिटेडले समाजिक उतरादायित्व अन्तरगर्त सामाजिक कामहरु के के गर्दै आइरहेको छ ?

संस्थाको नीति विधि भित्र रहेर सक्रिय रहने सदस्यहरुलाई विभिन्न विधामा पुरस्कार र सम्मान गर्न कार्यलाई निरन्तरता दिएको छ । सामाजिक उत्तरदायित्व कार्यक्रम अन्र्तगत संस्थाका सदस्यहरु दिवगत भएको अवस्थामा एकाघर परिवारलाई संस्थाको तर्फबाट परिवार जनमा दिवगंत भएकोमा सम्बेदना प्रकट गर्ने कार्यलाई निरन्तरता दियएको छौ । संस्थाले सामाजिक सुरक्षाका नविनतम कामहरुको माध्यमवाट समाजमा छुटै पहिचान र छवि बनाएको छ । सदस्यहरुलाई बितिय र गैर वितिय सेवाका माध्यमबाट उनिहरुको आर्थिका, समाजिक र सांस्कृक्तिक विकासमा टेवा पुर्याउने हुने आफ्‌ना सेवा तथा कार्यक्रमहरुलाई मधेश प्रदेश स्तरमा आफ्‌नो अलग अस्तित्व र साख स्थापित गर्न सफल भएको छ ।

९) सेयर सदस्यहरुको मन जित्न अर्थात सेवाप्रवाह गर्दी कस्ता कस्ता उल्झनहरू झेल्नु परेको छ ?

हाम्रो मुख्य उदेश्य भनेको हाम्रा सदस्यहरुले आफ्नो संस्थाप्रती गर्ब गर्न सक्नुपर्छ भन्ने हो र सो को लागी सदस्यहरुलाई हरेक क्षेत्रबाट सेवा दिन सक्नुपर्छ , उहाँहरुको हरेक सुखदुःख  बुझ्न सक्नुपर्छ र हामी प्रयासरत पनि छौँ । उमेर अनुसार तथा महिला पुरुष दुबैको लागी विभिन्न कार्यक्रमहरु बेलाबेलामा आयोजना गर्दै आएका छौँ र तापनी विशेष गरे्र ऋणकै लागी संस्थाको सेयर सदस्य बनेको होकि भन्ने कोहिकोहिले संकेत दिलाउनु हुन्छ र ऋण रकमको सवालमा संस्थाको नीति बिधिलाई मात्र हैन कि केही ५ ब्यबहारिक पक्षहरु पनि हेर्ने गरेका छौ र पनि उहाँहरुबाट यो संस्थाको मात्र यति कडा नियम अरु संस्थामानी यति नै बचत रकम हुँदा मजाले दिन्छ त भनेर घुर्की सुन्नुपर्छ कहिलेकाही तर पनि हामी उहाँहरुलाई सम्झाइ बुझाइ चित्त बुझाउने प्रयासमा छौँ । साथै बचत रकममा समेत ब्याजदरमा कम भयो यो संस्थामा मात्र भन्ने कुरापनी आउँछ र अब यो हाम्रो लागी सामान्य जस्तै छ । सदस्यहरुको निराशालाई आसमा बदल्ने प्रयासमा दत्तचित्त भएर लागिपरेका छौ ।

१०) तपाईंको खास सपना के हो ?

खास सपना भनेको हाम्रा सदस्यहरु सवै आत्मनिर्भर हुनुपर्छ । संस्थाले वहाँहरुको जीवनस्तरलाई उकास्न कुटिर उद्योग,घरेलु उद्योग,सानातिना कलकारखाना देखी कृषि, पशुपालन आदिमा लगानी गरि उहाँहरुको आर्थिक वृद्धि पनि होस प्रथमतः र दोस्रोमा सो आम्दानीबाट लगानी रकमको सावाँ ब्याज समय समयमै बुझाएर असल सदस्य भनेर यो समाजले चिनोस साथै आफ्ना सदस्यहरु मात्र आत्मनिर्भर हुनु मात्र सपना पुरा हुदैन हाम्रो नगरकै बासिन्दा हरेक चिजमा आत्मनिर्भर भएको हेर्न चाहना छ र यसमा सहकारीको भुमिका त छदैछ अझ सरोकारवाला स्थानीय सरकारले समेत आफ्ना नगरवासी तथा वडावासीहरुको लागी जनप्रतिनिधिहरुले शिक्षा स्वास्थ्य,कृषिमा बढी ध्यान दिने हो भने टोल गाउँ नगर सक्षम हुन समय धेरै लाग्दैन र सो सक्षमता हासिल गरेको सपना बुन्दैछु र आशा छ सो सपना पूरा हुनेछ भन्नेमा ।

११) अन्तमा केही भन्नु छ ?

मेरा मनमा उब्जिएका कुराहरूलाई मेरा शुभचिन्तक लगायत सबैमा ल्याइदिनुहुने यहाँ सहित यहाँको सञ्चार माध्यमलाई विशेष धन्यवाद ।


प्रकाशित : २०८२ श्रावण १, बिहीबार : प्रकाशित

ताजा समाचार
  • बारा । नेपाल आयल निगम अम्लेखगञ्ज डिपोबाट पेट्रोलियम पदार्थ लोड भएका टंयाकरहरू जथाभावी पार्किङ गरिँदा दुर्घटनाको जोखिम बढेको छ ।  डिपोबाट दैनिक करिब ३ सय पेट्रोल, डिजेल र मट्टीतेल बोकेका टंयाकरहरू छुट्ने गर्छन् । काठमाडौँ, पोखरा, भैरहवा, विराटनगर, जनकपुरका लागि छुटेका गाडीहरू चालक, सहचालकहरूले पूर्व–पश्चिम राजमार्गअन्र्तगत अम्लेखगञ्ज सडकखण्डको २ किलोमिटर क्षेत्रमा जथाभावी पार्किङ गर्ने गरेका हुन् ।  एक वर्षदेखि पाइपलाइनबाट पेट्रोलियम पदार्थ ल्याउन थालिएपछि प्रादेशिक डिपो अम्लेखगञ्जमा सवारीका चाप ह्रवात्तै बढेको छ । जीतपुर सिमरा उपमहानगरपालिका–२१ का वडाध्यक्ष सुभाष श्रेष्ठ यसरी अतिप्रज्वलनशील पदार्थ बोकेका सवारी साधनका कारण सडक र बस्तीमा जोखिम बढेको बताउँछन् ।  ‘निगमले सवारी व्यवस्थापन गर्नुभन्दा झारा टार्ने काम मात्रै गरेको छ, मुख्य राजमार्गमा मान्छे हिड्ने ठाँउ छैन, जताततै टंयाकर पार्किङ गरेपछि धेरै समस्या भएको छ,’ वडाध्यक्ष श्रेष्ठले भने, ‘पहिला यस्तो समस्या थिएन, थोरै गाडी आउँथ्यो, अहिले पाइपलाइनबाट तेल आउन थालेपछि देशभरका ३/४ सय टंयाकर यहीँ आउछन् ।’ लोड भएर निश्चित ठाउँका लागि छुटेका टंयाकरका चालकहरूले खर्च बचाउन सडक र बस्तीमै गाडी राख्ने गरेका हुन् । ‘निगमले पाइपलाइन विस्तार गर्नुभन्दा पहिला नै पार्किङ व्यवस्थापन गनुपथ्यो,’ वडाध्यक्ष श्रेष्ठले भने, ‘यो निगमको समस्या र जिम्मेवारी हो, स्थानीय तहले यस्मा समाधान गरिदिनुपर्‍यो भनेर हुन्छ ?’   यस विषयमा शुक्रबार वडा कार्यलयमा स्थानीय जनप्रनितिधि, आयल निगम, सुरक्षा निकायका प्रतिनिधि, टंयाकर ढुवानी व्यवसायी संघ, नेपाल यातायात चालक संघबिच छलफल भएको थियो । उक्त छलफलमा राजमार्गको दायाँबायाँ टंयाकर नराख्ने निर्णय भएको थियो । साथै त्यसो गरेको पाइए कारबाही गरिने पनि लिखित सहमति भएको थियो ।  अखिल नेपाल मजदुर यातायात संघका अध्यक्ष  मानसिङ लामाले अम्लेखगञ्जबाट लोड भएर छुटेका गाडीहरू काठमाडौँ जान आठदेखि १० दिनमा पालो आउने भएकाले सडकमै पार्क गर्नु बाध्यात्मक अवस्था भएको बताए ।  ‘लोड भएको गाडी आफ्नो घरमा लगेर राख्न मिल्दैन, निगमको आफ्नो पार्किङ छैन,’ लामाले भने, ‘खाली गाडीमा समस्या छैन, लोड भएका टंयाकरहरू राख्न ठुलो समस्या हुन्छ ।’  निगमले एकैपटक १५० देखि दुई सय वटासम्म टंयाकरहरू पार्किङ गर्न सक्नेगरी ठाउँको व्यवस्थापन गर्नुपर्ने ढुवानी व्यवसायीहरूको माग छ । ‘दैनिक तीन सय गाडी लोड हुने निगममा पार्किङ गर्ने ठाउँ छैन,’ उनले भने  । यता निगम मधेश प्रादेशिक कार्यालय अम्लेखगञ्जका प्रमुख प्रलयङ्गर आचार्य भने निगमबाट लोड भएर छुटेका गाडीहरूलाई पार्किङ आवश्यक नभएको बताउँछन् । निश्चित डिपोका लागि लोड भएका गाडीहरू राजमार्गमा राख्न नमिल्ने पनि उनको भनाइ छ । ‘उनीहरूलाई सम्बन्धित ठाउँ; थानकोट, भैरहवा, विराटनगर कहाँ जाने हो, त्यहीँ पार्किङको व्यवस्था छ,’ उनले भने, ‘अब पार्किङको लागि जग्गा खोज्ने भन्ने पछिको कुरा हो, सरकारले बजेट दिन्छ/ दिँदैन यसै भन्न सकिँदैन ।’  आयल निगमले यसअघि पार्किङकै लागि अम्लेखगञ्ज डिपोसँगै रहेको नेपाल बिटुमिन  र नेपाल सिलिन्डर प्रालिको पाँच बिघाभन्दा धेरै जग्गा खरिद गर्ने चर्चा गरे पनि निश्चित भने हुन सकेको छैन । उक्त जग्गा खरिदका लागि निर्वतमान प्रमुख जिल्ला अधिकारी वसन्त अधिकारीको नेतृत्वमा पटक–पटक छलफल भएको थियो । 

  • समाचार
    थप
  • बारा । नेपाल आयल निगम अम्लेखगञ्ज डिपोबाट पेट्रोलियम पदार्थ लोड भएका टंयाकरहरू जथाभावी पार्किङ गरिँदा दुर्घटनाको जोखिम बढेको छ ।  डिपोबाट दैनिक करिब ३ सय पेट्रोल, डिजेल र मट्टीतेल बोकेका टंयाकरहरू छुट्ने गर्छन् । काठमाडौँ, पोखरा, भैरहवा, विराटनगर, जनकपुरका लागि छुटेका गाडीहरू चालक, सहचालकहरूले पूर्व–पश्चिम राजमार्गअन्र्तगत अम्लेखगञ्ज सडकखण्डको २ किलोमिटर क्षेत्रमा जथाभावी पार्किङ गर्ने गरेका हुन् ।  एक वर्षदेखि पाइपलाइनबाट पेट्रोलियम पदार्थ ल्याउन थालिएपछि प्रादेशिक डिपो अम्लेखगञ्जमा सवारीका चाप ह्रवात्तै बढेको छ । जीतपुर सिमरा उपमहानगरपालिका–२१ का वडाध्यक्ष सुभाष श्रेष्ठ यसरी अतिप्रज्वलनशील पदार्थ बोकेका सवारी साधनका कारण सडक र बस्तीमा जोखिम बढेको बताउँछन् ।  ‘निगमले सवारी व्यवस्थापन गर्नुभन्दा झारा टार्ने काम मात्रै गरेको छ, मुख्य राजमार्गमा मान्छे हिड्ने ठाँउ छैन, जताततै टंयाकर पार्किङ गरेपछि धेरै समस्या भएको छ,’ वडाध्यक्ष श्रेष्ठले भने, ‘पहिला यस्तो समस्या थिएन, थोरै गाडी आउँथ्यो, अहिले पाइपलाइनबाट तेल आउन थालेपछि देशभरका ३/४ सय टंयाकर यहीँ आउछन् ।’ लोड भएर निश्चित ठाउँका लागि छुटेका टंयाकरका चालकहरूले खर्च बचाउन सडक र बस्तीमै गाडी राख्ने गरेका हुन् । ‘निगमले पाइपलाइन विस्तार गर्नुभन्दा पहिला नै पार्किङ व्यवस्थापन गनुपथ्यो,’ वडाध्यक्ष श्रेष्ठले भने, ‘यो निगमको समस्या र जिम्मेवारी हो, स्थानीय तहले यस्मा समाधान गरिदिनुपर्‍यो भनेर हुन्छ ?’   यस विषयमा शुक्रबार वडा कार्यलयमा स्थानीय जनप्रनितिधि, आयल निगम, सुरक्षा निकायका प्रतिनिधि, टंयाकर ढुवानी व्यवसायी संघ, नेपाल यातायात चालक संघबिच छलफल भएको थियो । उक्त छलफलमा राजमार्गको दायाँबायाँ टंयाकर नराख्ने निर्णय भएको थियो । साथै त्यसो गरेको पाइए कारबाही गरिने पनि लिखित सहमति भएको थियो ।  अखिल नेपाल मजदुर यातायात संघका अध्यक्ष  मानसिङ लामाले अम्लेखगञ्जबाट लोड भएर छुटेका गाडीहरू काठमाडौँ जान आठदेखि १० दिनमा पालो आउने भएकाले सडकमै पार्क गर्नु बाध्यात्मक अवस्था भएको बताए ।  ‘लोड भएको गाडी आफ्नो घरमा लगेर राख्न मिल्दैन, निगमको आफ्नो पार्किङ छैन,’ लामाले भने, ‘खाली गाडीमा समस्या छैन, लोड भएका टंयाकरहरू राख्न ठुलो समस्या हुन्छ ।’  निगमले एकैपटक १५० देखि दुई सय वटासम्म टंयाकरहरू पार्किङ गर्न सक्नेगरी ठाउँको व्यवस्थापन गर्नुपर्ने ढुवानी व्यवसायीहरूको माग छ । ‘दैनिक तीन सय गाडी लोड हुने निगममा पार्किङ गर्ने ठाउँ छैन,’ उनले भने  । यता निगम मधेश प्रादेशिक कार्यालय अम्लेखगञ्जका प्रमुख प्रलयङ्गर आचार्य भने निगमबाट लोड भएर छुटेका गाडीहरूलाई पार्किङ आवश्यक नभएको बताउँछन् । निश्चित डिपोका लागि लोड भएका गाडीहरू राजमार्गमा राख्न नमिल्ने पनि उनको भनाइ छ । ‘उनीहरूलाई सम्बन्धित ठाउँ; थानकोट, भैरहवा, विराटनगर कहाँ जाने हो, त्यहीँ पार्किङको व्यवस्था छ,’ उनले भने, ‘अब पार्किङको लागि जग्गा खोज्ने भन्ने पछिको कुरा हो, सरकारले बजेट दिन्छ/ दिँदैन यसै भन्न सकिँदैन ।’  आयल निगमले यसअघि पार्किङकै लागि अम्लेखगञ्ज डिपोसँगै रहेको नेपाल बिटुमिन  र नेपाल सिलिन्डर प्रालिको पाँच बिघाभन्दा धेरै जग्गा खरिद गर्ने चर्चा गरे पनि निश्चित भने हुन सकेको छैन । उक्त जग्गा खरिदका लागि निर्वतमान प्रमुख जिल्ला अधिकारी वसन्त अधिकारीको नेतृत्वमा पटक–पटक छलफल भएको थियो । 

  • खोज खबर बिसेष
    थप